Loodzware race volbracht; winst!

Na vorig jaar waarbij we de tweede plaats wisten te behalen hadden we ons dit jaar weer ingeschreven voor de 24-uurs van Bronckhorst. Eentje waarbij weer een uurtje extra gerekend mocht worden vanwege de wintertijd.

De organisatie SSAB beloofde dit jaar weer een pittige race, al dan niet nog zwaarder dan editie 2013, dat zou wat zijn!

We hadden niet echt een goede voorbereiding. De race op Terschelling was de laatste keer zo′n beetje dat we samen waren en de trainingsintensiteit was ver te zoeken. Deels door thuis, werk en een aantal vervelende blessures die aandacht behoeften van specialisten.

Voorafgaand aan de race de nieuwsbrieven goed doorgenomen en elkaar even opgezocht om afspraken te maken en de materialen door te nemen. Sportvoedingwebshop en Leidraad werden nog even bezocht en zoals elke keer support alom, waarvoor dank!

Zaterdag was het zover. Ruim op tijd vertrokken en richting Hengelo gld. Handjes schudden en ook Rene Schraa was weer van de partij. Bij http://www.aerofitt.nl/ omkleden, materiaalcheck en briefing en aldaar kregen we een mega-stafkaart uitgereikt. Om 15.00 uur gingen we van start. Op naar de ongeveer 110 cp′s die er te behalen viel.

In de kop vertrokken en al snel in de wedstrijd, CP7 om precies te zijn, maakten we een van onze eerste (en vele) fouten door een coördinaat precies een kaartvierkant teveel naar het westen te zitten. Betekent simpel gezegd 2 kilometer omlopen en zoekwerk dus zo′n 20 minuten achterstand! Grrr... Aangekomen bij WP1, het zwembad in Zelhem, bleek dat we aardig wat teams voor ons hadden zitten. Geen goed begin van de wedstrijd dus.
Vervolgens begon de race pas echt. Veel fietsen afgewisseld met nog veel meer lopen en eenmaal een step-run. Historische kaart van Doesburg, uitgerekte kaart van het Bergherbos en gespiegelde kaart van Hengelo waren ons deel. De ene navigatiefout na de andere werd gemaakt en de kaart werd door ons afgewisseld om maar proberen scherp te blijven.
In Doesburg de Martinikerk beklommen waar bovenin ons een tweetal bonusposten werd aangewezen en daarna in de toren abseilen, hoe tof is dat?
Het linten rondje met paintbalschieten was al flink pittig: Volg de lintjes en schiet 3 van de 4 raak. Hierna het zelfde (!) rondje weer lopen en nogmaals schieten. Pfff. De beentjes begonnen al wel een beetje te protesteren. Hierna kwam een killer! De helikopterroute. Op elke cp hing een coördinaat waarop de volgende cp te vinden was en we werden heen en weer gestuurd. Zo kon het dus voorkomen dat we al eens langs een cp waren gekomen die we later pas kregen, hoe frustrerend ;-)

Daar waar we na zo′n 5 uur racen elkaar (al) aankeken en ons afvroegen waar we in vredesnaam mee bezig waren besloten we het op het "dieselen" te gooien en gewoonweg dom v′dan te lopen. Eerlijk gezegd was het soms moeilijk om te blijven genieten van al het moois waar we door de organisatie langs werden gestuurd  maar uiteindelijk werd alle harde werken beloond.

Bij aankomst van de laatste WP zaten we met alle achterliggende cp′s in onze zak weer voorin de wedstrijd en hadden in principe tijd genoeg om wat extra cp′s te pakken. Na een rekensom besloten we na 4 cp′s te stoppen en te finishen in een tijd van 24 uur en 43 min.

Gek is dat, tijdens de race mopperen we er wat van af maar na de finish kunnen we alleen maar blij en trots zijn op ons behaalde resultaat. Nu maar eens even met de beentjes omhoog ;-)

Bedankt!