menu
09 maart 2014

Martijn's eerste Ultra, 75km SallandTrail

Hoe vaak heb ik bij het bekijken van de ultra-trail-filmpjes op Youtube wel niet gedacht: "dat wil ik ook wel". Lekker vrij lopen in de natuur waarbij niet het winnen belangrijk is maar de uitdaging op zichzelf...

(mede dankzij A,S,F en nr3)



Al een tijdje geleden werd ik getipt voor de Sallandtrail. Een korte blik op de site leerde dat in 2013 een 25km en een 50km werd aangeboden. Niet veel later hoorde ik, nog voor ik uberhaubt aan inschrijven had gedacht, dat alle afstanden al volgeschreven waren. Dat was jammer maar helaas.

Op 25 januari 2014 liep ik samen met Marco Haselbekke de Chickenpower Midwinterrun 2014. Een oriëntatietocht van 60 kilometer waarbij we de derde prijs wisten te behalen. Een van de deelnemers was Bas Goedhart van Energie in Balans. Nadat ik met hem aan de praat raakte over trailruns bood hij me zijn startnummer aan van de SallandTrail. Hij durfde het niet aan door een blessure. "Ach", zei ik, "die 50 pers ik er na vandaag wel uit". Groot was de verassing dat hij een 75km ticket had kunnen bemachtigen waar ik het bestaan niet eens van wist, SLIK!

Ik mocht er een weekje over nadenken en heb toen ja gezegd. De wachtlijsten werden kleiner en met toestemming van Bert van Elburg zijn onze gegevens verwisseld.

De afgelopen tijd heb ik in de voorbereiding zowat elke week een duurloop gelopen van minimaal 20 kilometer, waarbij de nadruk lag op het in toom houden van mijn hartslag en ademhaling. Dit betekende een erg laag looptempo, iets wat ik echt heb moeten aanleren. Tijd was de ontbrekende factor.

15 februari was de Sukerbietenloop. Een trailrun van 25km over de Lemelerberg met ruim 300 hoogtemeters, Ik besloot mee te doen ondanks een nachtdienst vooraf, om toch ervaring op te doen met het klimmen. Met een volledig volgepakte tas een prachtig rondje kunnen lopen in 2.22uur. Geen centje pijn en vol vertrouwen, alhoewel... 75 km is wel even drie keer zoveel!

23 februari de looptrainingen afgewisseld door samen met Teun de Laat mee te doen aan de 75km Wilgenweard Wintermarathon op de MTB. Manman, dat was zelfs op de MTB een eind!

Langzaamaan begonnen de zenuwen op te spelen. Spontane, onverklaarbare  pijntjes vielen mijn deel en twijfel maakte van mij meester. Moest ik dit nu wel doen? Kan ik het wel?
Internet werd er weer bijgehaald en ik heb me behoorlijk ingelezen. Langzaam aan, gebruik maken van de verzorgingsposten, veel eten en drinken en niet gek laten maken: De rust was er weer.

Voor een goed voedingsadvies ben ik nog even langs Henk-Jan Koershuis gegaan, voedingsdeskundige  van sportvoedingswebshop. Dankzij zijn kennis en mijn ervaringen tijdens survivalruns en adventure-races kwamen we tot een beheersbaar pakketje van eten en drinken. Ik wilde ook weer niet teveel meeslepen, er waren immers posten genoeg.

Vrijdag begon de trail voor mij eigenlijk al. De hele dag stond in teken van de voorbereiding. Veel drinken en veel pasta eten. Materiaal klaarleggen, check, check, dubbel check. Om de spanning nog even te laten stijgen belde er ook nog een journalist van de TC Tubantia. Kernvraag: "wat bezielt een ultra-trailrunner eigenlijk?" Ik moet eerlijk bekennen dat ik hem het antwoord schuldig moest blijven maar hij mocht me altijd bellen ;-).
′s Avonds nog met het bestuur van Survivalteam.nl om de tafel gezeten en pilsje en veel chips later zocht ik mijn nest op.

75 kilometer!
07.00 uur wekker. Ik was eigenlijk van plan een goed bord havermout te eten maar het werd toch een bord pasta van gisteren (oons bint zunig). Carbo-loader in de bidon en met een banaan onderweg naar Nijverdal.

08.00 uur konden we ons startnummer afhalen in zwembad Het Ravijn. Daar aangekomen stapte ik een wereld binnen die ik alleen nog kende van de internetblogs. Het had trouwens ook wel het S-Lab kunnen zijn van Salomon, sjonge wat een kapitaal aan materiaal. De een zag er nog gelikter uit dan de ander en stuk voor stuk leken mij de deelnemers vrij ervaren. Ik was de jongste eraf zag ik later op de lijsten. Matthijs, Han, Hans en Lyan, Erik, zomaar een paar namen van mensen die ik zag en mij geluk wensten.

09.00 uur start! Door Bertus van Elburg, de organisator van dit moois, werden we weggeschoten en gingen we van start. Ik liep vrij ontspannen weg en kwam direct ergens in de middenmoot terecht. Lekker rustig aan en op zoek naar een goede cadans, Zo nu en dan zag ik dat er stelletjes of groepjes werden gevormd en er werd naar hartenlust gekletst in de Hellendoornse bossen. Soms liep ik even samen met iemand en werden ervaringen uitgewisseld. Ik kwam er steeds meer achter dat ik verdomd blij mocht zijn met mijn deelname. Het is kennelijk een van de populairste trails in Nederland en ik voelde me bevoorrecht om mee te mogen doen.

Na ongeveer 15 kilometer staken we het vlakke gedeelte over naar de Lemelerberg. Ondanks de verraderlijke ondergrond langs akkers wist ik hier een lekker tempo aan te houden en door Petra en Jet werd opgemerkt dat ik zo ontspannen liep. Dat was fijn om te horen en gaf me moed.

Om de 12,5km ongeveer was er een verzorgingspost. Een compleet buffet met winegums, vlaai, zoute stick, tucs en drinken zoals water, sportdrank en bouillon. Ik heb geen één post overgeslagen ;-)

De Lemerlerberg. Wat is dat ontzettend mooi daar! Ondanks het feit dat ik er pas nog heb gelopen werd ik verrast door de mooie vergezichten en de verscheidenheid aan omgeving. Vooral het spoor van de Leeuw deed mij denken aan een wandeltocht in Frankrijk. Echt heel mooi!

Na zo′n 25km Lemelerberg weer over een vrij vlak en saai stuk in de richting van Het Ravijn. Ondanks het recht-toe-recht-aan-stuk daarna door de Hellendoornse berg zat er nog vrij veel variatie in en kwam ik vrij goed aan bij de doorkomst op het 50 kilometerpunt. Ik mocht mij nu, na het passeren van het marathonpunt, een ultra-loper noemen. Hoe gaaf is dat?
Daar stond Mathijs nog voor een peptalk en ik luisterde naar het advies om toch maar een shirtje uit te trekken in verband met de warmte. Want dat was het!

Met volle bidons en een magnesiumdrankje achter de kiezen ging ik vol goede moed voor mijn laatste 25km. ′T Stut af en dan linksaf richting de Holterberg. Tot mijn grote verbazing zag ik daar de eerste loper al terugkomen om te finishen, onmenselijk gewoon! Langs de schaapskooi met al haar nieuwe lammetjes begonnen voor mij de zwaarste kilometers. Ik merkte dat ik steeds vaker om mijn horloge ging kijken en dat mijn tempo aan het zakken was.

Op ongeveer 57 kilometer kwam de grote klapper. Waar was ik in godsnaam mee bezig! Petra en Jet kwamen achter mij weer tevoorschijn en ik moest aan hen bekennen dat ik even met mezelf in gesprek was. Ik hield me voor dat de verzorging wel op 62,5 km zou zitten en probeerde door afwisselend naar boven te wandelen en naar beneden te rennen het gemiddelde toch nog op zo′n 9km te houden.

Visualisatie, daar hadden we het deze week nog over gehad. Ik wist van internet dat Bertus bij de finish elke deelnemer zou ontvangen met open armen. Ik wist hoe de finish eruit zag, ik was er immers met de doorkomst langs geweest. Ik wist ook dat ik twee vingertjes in de  lucht zou steken en dat ik met een glimlach zou finishen. Dat beeld hield ik voor ogen en liep met deze gedachte door. Eindelijk was daar de laatste verzorgingspost. De aardige vrijwilligsters moedigden me aan en ik kwam er plots achter dat het vanaf hier nog 9 kilometer was! zeker 3,5 minder dan ik had ingeschat! Hup een guarana erin en gaan met die banaan!

Met deze figuurlijke en letterlijke oppeppers ging het verder als een speer. Het maatje van Mathijs Imhof (naam vergeten) kwam er ook nog eens aan op zijn MTB en fietste een eindje met me op. Het leek wel of het allemaal weer vanzelf ging. Het leek wel of hij mijn gedachten kon lezen want de laatste 5 kilometer liet hij me alleen om te genieten!

Plotseling waren het er alweer 73,5 en zag ik dat ik weer richting ′t Stut liep. Kippenvel op mijn armen en met een brok in mijn keel de laatste kilometer in.

Daar was het beeld dat ik al had gezien! Bertus stond met een dikke grijns klaar om mijn hand te schudden, ik stak mijn vingers in de lucht en finishte in een tijd van 08.23.41. Lekker zwemmen en voldaan naar huis. Die grijns is er voorlopig nog niet vanaf.

http://www.movescount.com/moves/move27170797

Die journalist heb ik nog even teruggebeld!

Zo terugkijkend op deze fantastische ervaring kan ik niet eens alles kwijt in een verslag, zoveel is er te vertellen! Reageer gerust!

 

 


Meer nieuws

Triambla 2015
13-09-2015
AR Hardenberg
25-06-2015
Actie verlengd!
29-05-2015
Ssssstt...
07-03-2015
Dinxperloop
21-12-2014
Afscheid Mevlit
07-12-2014
Tri-Ambla 2014
15-09-2014
Dag 1 bouwen!
03-06-2014
Wesepe
07-04-2014
Klusdag!
08-03-2014
Oproep!
16-02-2014
Nieuwe website
07-02-2014
Tri-Ambla 2013
21-09-2013
PAR2013
03-06-2013