menu
06 december 2012

Marco Haselbekke en Martijn Rikkerink. Nederlands Kampioen Survivalrace

Wij zijn Marco Haselbekke en Martijn Rikkerink, de trotse winnaars van het NK Goldrush Survivalrace 2012. Wij vinden het leuk om in dit artikel met jullie informatie te delen over ons, onze voorbereiding voor een wedstrijd als het NK Survivalrace en hoe wij het NK Survivalrace hebben ervaren.

Marco:

Ik ben 40 jaar en altijd al een sportief baasje geweest. In mijn jeugd deed ik aan fietscross en op mijn 18e jaar vond ik het een uitdaging om een marathon te gaan lopen. Sinds 1999 beoefen ik de survivalsport in wedstrijd verband. Vanaf het begin van mijn survivalrun-carrière doe ik dit in het TSC (Top Survival Circuit), de lange afstand competitie binnen de Survivalbond Nederland (survivalbond.nl). Sinds zo'n 5 jaar richt ik mij  daarnaast in de zomermaanden op de triathlonsport. Dit zijn met name kwart triatlons en olympische afstanden, maar als hoogte punt van het afgelopen seizoen heb ik de halve triathlon van Stein gedaan. Mijn ambitie is om ooit nog eens een hele traithlon te gaan doen.

In de wintermaanden (sept. t/m maart) train ik zo'n 7-10 uur per week. Mijn trainingen bestaan dan uit 2 x 2 uur survivalruntraining. Dit doe ik in verenigingsverband in ons Bikkelbos bij SAT OutLife (www.survivalteam.nl), een actieve vereniging, waar de sfeer gemoedelijk en gezellig is. Verder probeer ik 1 á 2 keer per week een duurloop te doen van 8 tot 15 km. Om mijn zwemtechniek te verbeteren probeer ik daarnaast nog 1 keer per week te zwemmen bij de de triathlon vereniging Argo. Bovendien merk ik, dat zwemmen enorm bijdraagt aan het verhogen van mijn duurvermogen. Om ook het fietsen enigszins op peil te houden, trap ik op incidentele basis mijn rondjes op de ATB, al dan niet gecombineerd met een duurloopje. Als de dagen weer wat langer worden, gaan mijn trainingsuren per week langzaam naar 10-15uur. Ik breng dan de survivalruntraining terug naar 1 keer 2uur per week. De andere uren worden gevuld door fietsen (race of ATB), zwemmen en lopen of een combinatie van deze disciplines.

Martijn:

Ik ben 34 jaar. Na een jeugd vol met turnen, scouting en volleybal vond ik het tijdens middelbare schoolperiode voldoende om de lichamelijke opvoedingslessen te volgen. Tijdens (gekozen) militaire dienst maakte ik eigenlijk echt kennis met de hindernisbanen en touwbanen die door defensie worden aangeboden en raakte achteraf gezien behoorlijk besmet. Na de dienst bleef voor mij voor lange tijd alleen de fitness over. Minstens 3 keer in de week 4 uur lang pompen was het resultaat. De hindernisbaan bleef mij boeien, vooral omdat het gaat om functioneel sporten; de statische trainingen met ijzer leverden mij geen voldoening meer op. Medio 2004 kwam ik bij Marco in het Bikkelbos terecht. De trainingen brachten een andere soort kracht, techniek en soepelheid met zich mee en in combinatie met duurvermogen gaf dit mij zoveel voldoening dat ik ben blijven "hangen".

Na een paar recreatieve runs te hebben gedaan liep ik vanaf het begin mee met de B(asis) S(urvival) C(ircuit). Een survivalrun van 7 to 9 kilometer met 25 tot 40 hindernissen. De BSC geeft mij ruimte om naast deze competitie nog mee te doen aan een aantal andere evenementen. Ik train doorgaans echt naar een evenement toe. Wanneer er een wedstrijd op de agenda staat maak ik meestal een trainingsschema afgestemd op de soort wedstrijd. Per week probeer ik altijd de twee trainingsmomenten in het Bikkelbos mee te pakken en daarnaast een duurtraining; 's winters meestal lopen en 's zomers ATB.

Samen:

Adventure racing en Survivalracing (een combinatie van Adventure race en survivalrun), zijn beide sporten die je vooral in teamverband beoefend. Wij doen op incidentele basis (2 tot 4 keer per jaar) een wedstrijdje mee. Dit doen we meestal met z'n tweeën, maar we gaan ook weleens in andere samenstellingen van start. De races die wij momenteel doen zijn dagraces, d.w.z. van 6 tot 12 uur.  Marco is zo'n 12 jaar geleden al begonnen met adventureracing, in de tijd van Ede's best race, wat later Dutch best Adventurerace werd genoemd. Dit waren wedstrijden van 72 uur. Martijn is zo'n 3 jaar terug door Marco besmet met het AR-virus. Hij had wel eens een scouting-hike gelopen maar echte tempo maken in combinatie met andere vervoersmiddelen was een heel andere uitdaging.
Inmiddels hebben we als koppel al een aantal mooie resultaten behaald, zoals 5e plaats Out! Dalfsen 2010, 3e plaats Politie adventure race in de Belgische Ardennen in 2011 en een 2e plaatst bij dezelfde race in 2012, die dit jaar gehouden werd op en in de omgeving van het Eiland van Mourik.
In 2011 pakten wij de zege in de Fysius Adventure IQ, de race die dit jaar werd omgedoopt tot NK Goldrush Survivalrace. Hier sleepten wij dit jaar de titel van Nederlands Kampioen binnen!


De voorbereiding


Uiteraard is het belangrijk dat je beiden fysiek fit bent, voordat je begint met een adventurerace of survivalrace van 6 uur of meer. Nog belangrijker is, dat je elkaars sterke en zwakke punten weet en erkent, zodat je elkaar tijdens de race kunt aanvullen waar nodig en mogelijk is. Loop- en fietssnelheden weten we van elkaar.
Voorwaarde voor het succesvol volbrengen van een dergelijke race is dat je beide de skills bezit om nauwkeurig en snel te oriënteren en navigeren. Je kan dan fouten zo veel mogelijk uitsluiten, door elkaar te blijven controleren. Twijfel moet je uitsluiten.
Tijdens de voorbereiding voor het NK Goldrush Survivalrace, hebben we naast de individuele trainingen een aantal keer samen getraind. Het betrof dan telkens trainingen van ongeveer 3 uur, waarbij we ATB-en en lopen afwisselden. Één van deze gezamenlijke  trainingen hebben we in Hellendoorn gedaan om zodoende het 'gevoel' van het wedstrijdgebied op te frissen. Met name 'gevoel', want tijdens de race navigeer je toch volgens de kaart en/of de routeinformatie die je krijgt. Daarnaast brengt de omgeving een aantal andere factoren met zich mee, zoals hoogteverschil en terrein.

Naast trainen, zijn we een aantal dagen voorafgaand aan dit NK bezig geweest met het checken van de website survivalrace.nl , op zoek naar verstopte aanwijzingen voor de race. Zo hadden we een uittreksel gemaakt van alle punten die mogelijk aanwijzingen zouden kunnen zijn tijdens de race, zoals de Fibonacci-reeks en het scheikundige symbool van goud volgens het periodiek systeem der elementen.  Ook hebben we samen zorgvuldig onze bepakking en kleding bepaald en afgestemd. Hebben we alle verplichte materialen en vooral niet te veel? Hebben we voldoende voeding in onze rugzak en ook weer niet te veel?

Wat doen we aan tijdens de proloog, wat tijdens de race, om er uniform uit te zien en: "Wie is er op dat moment fysiek het sterkst dus draagt het meest?"

Voeding

Tijdens de race gaan wij altijd uit van 1 versnapering per uur, plus nog wat extra's voor de lekkere trek. Dat kan een energiegel of een energie- of powerbar zijn. Een deel van deze voeding gaat mee op de fiets en een deel pakken we zoveel mogelijk onder handbereik in onze rugzak. Een rugzak met kleine heuptasjes is daarvoor bijvoorbeeld ideaal. Daarnaast wordt de rugzak voorzien van ca. 1,5 liter water in een Camelbag.

Twee dagen voor de race bestaat onze voeding uit veel koolhydraten, met in ieder geval 's avonds een flinke pasta maaltijd. De dag voor de race voegen we daar nog eens 2 bidons van 750ml met Carboloader aan toe. Uiteraard is rust ook een belangrijke factor om fysiek en mentaal scherp te blijven tijdens de race, alhoewel we daar in de laatste dagen van voorbereiding naar het NK Survivalrace, door diverse redenen niet goed aan hebben voldaan.

Marco weet wat hij nodig heeft om te knallen. Martijn weet wat hij nodig heeft om niet in te kakken. Omdat hij in de voorbereiding behoorlijk wat trainingsachterstand heeft opgelopen is de angst voor kramp bij hem behoorlijk aanwezig. Om dit te voorkomen is doet een ampul magnesium wonderen.

D-Day


Op de dag van het NK Survivalrace zijn we ruim op tijd vertrokken, om vervolgens rond 07:00 uur aan te komen bij de Wilgenweard. Martijn heeft door de zenuwen niet kunnen eten maar dankzij Marco kreeg hij toch twee mueslibroodjes naar binnen. Onderweg nog een grote bidon Carboloader naar binnen gewerkt, waar je overigens wel behoorlijk vaak van moet plassen. Bij de Wilgenweard begroeten we allerlei sportvrienden en bekenden. We melden ons in de kelder, waar later ook de briefing zou gaan plaatsvinden.
Droogpakketen inleveren voor na de proloog en reservepakketten voor tijdens de wedstrijd. Dan de fiets voorbereiden. Dit bestaat bij ons vlak voor de race nog voornamelijk uit het beplakken van de fiets met allerlei powerbars, energiegels en Bifi-worstjes. Bifi-worstjes? Ja, de meeste sportvoeding is nogal zoet. We proberen in sportvoeding qua smaak al te variëren, maar Bifi-worstjes zijn een heerlijke hartige aanvulling. Bovendien zijn ze compact en gemakkelijk te openen tijdens de race. Het beplakken doen wij het liefst met watervast schilderstape, zodat we de reep of gel gemakkelijk van het frame kunnen scheuren tijdens de race, zonder dat het gehele voedingspakket vanzelf van de fiets afvalt onder invloed van regen en modder. Uiteraard mogen 2 grote bidons, afgevuld met isotone sportdrank, verrijkt met peptopro, niet ontbreken op de fiets. De sportdrank zorgt voor de nodige aanvulling van energie, vitamine en mineralen tijdens de race en de peptopro zorgt voor een tijdig herstel, zelfs gedurende het sporten. Tenslotte nog een laatste check van onze fietsverlichting en de fietsen inleveren voor vervoer.

Nog even tijd voor een bakkie leut tussen alle sportvrienden, alvorens Andre Gorter, de race-director, de deelnemers met schorre stem toe probeert te spreken.

De race

De race was eigenlijk al begonnen met de voorbereidingen, zoals zojuist beschreven. Maar de 8-uurs Goldrush survivalrace op 24 november 2012, startte, zoals we inmiddels gewend zijn, met een stille briefing. Naast het in ontvangst nemen van het routeboekje, bestond deze uit een 2-tal projectorschermen met veel zinvolle en nog meer nutteloze informatie. Alles proberen op te schrijven, want ??je weet maar nooit. Onze voorbereidingen blijken hier al z'n vruchten af te werpen, want veel informatie die op het scherm stond, hadden wij al tijdens de voorbereiding opgezocht en vastgelegd. Na ca. 45 minuten hadden we alle informatie genoteerd en tot ons genomen. In de resterende 15 minuten hebben we nog snel even alle informatie verwerkt in het routeboek, voor zover dit mogelijk was. Dit zou ons veel tijd kunnen schelen tijdens de wedstrijd. Na de briefing nog snel een zenuwplasje (of carboloaderplasje) en richting de start aan de overzijde van de brug bij de Wilgenweard. Om iets na 9 uur gaf de burgemeester het startsein met een symbolische klap met de bijl. Half opgewarmd, stormen we met zo'n kleine honderd sporters tot ons middel door het (ijs)koude water. Na een survivalachtige loop door modderige sloten, takkenbossen en natte graslanden, maar zonder touwhindernissen, moeten we de Regge doorwaden (lees zwemmen). Onze lijven tintelen van het koude water. Even verderop denderen we door de 1400 meter lange tunnelbak van de Salland-Twentetunnel, waar straks het spoor, de N35 en het nieuwe station van Nijverdal in komen te liggen. Een bijzondere gedachte als we er doorheen rennen. Aan het einde van de Tunnel worden we opgewacht door diverse (pers)fotografen.
De proloog eindigt bij zwembad Het Ravijn. Hier liggen onze droge kleren, keurig op volgorde van startnummer gereed. Alle natte kleren uit en snel een droog en schoon pak aan. Dit kost natuurlijk wel behoorlijk wat tijd, maar in dit jaargetijde kost een nat pak zoveel energie dat dit een vroegtijdig einde van de race zou kunnen betekenen. We beginnen met 1 step voor ons tweeën aan het goudzoekers pad en we volgen de goudkleurige lintje. Omdat we slecht 1 step te beschikking hebben, racen we volgens het haasje-over-systeem. Martijn stept een stuk, terwijl ik hardloop. Dan zet Martijn de step zo'n 100 meter voor mij weg en hij begint te lopen. Ik loop naar de step, begin te steppen totdat ik zo'n 100 meter voorbij Martijn ben en doe hetzelfde als Martijn deed.


Ik waarschuw Martijn: "let op dat de gouden niet ineens over gaan in zilveren lintjes!" Want hier is de organisatie zeker toe in staat, weten we uit voorgaande versies. Onderweg moeten we een opdracht uitvoeren. We moeten "'t Stut" oplopen om boven een zandzak te halen. Deze moet onderaan 't Stut gevuld worden met minimaal 15 kilo zand en vervolgens naar boven worden gezeuld om daar gewogen te worden. Wij hebben ruim genoeg in de zak gedaan, n.l. zo'n 25 kilo. We mogen onze route vervolgen. Heel even zijn we de kopgroep kwijt, omdat één van de lintjes wat verder in het bos hangt, waaruit wij opmaken dat de route rechtsaf gaat. Na enkele meters dit pad ingegaan te zijn, is het duidelijk dat we hier verkeerd zitten. Snel weer aanhaken bij de kopgroep!
De lintjes-route gaat over in de elementenroute. We volgen hier de goudkleurige bordjes met daarop "AU 79". Ook hier weer goed opletten dat de organisatie ons niet op het verkeerde spoor probeert te brengen door bijv. de letters of cijfers om te draaien. Onderweg komen we een tweetal  CP's tegen. "Zo, die zijn alvast binnen." Aan het einde van de elementenroute volgt een Oleaat. Oorspronkelijk een doorzichtig vel met een route erop aangegeven. Als je't vel op de kaart legt vanaf het juiste startpunt, zie je welke route je op de kaart moet volgen en waar je uitkomt. In dit geval is het vel echter niet doorzichtig, dus we kunnen het niet 'simpelweg' op de kaart leggen. Omdat de route redelijk eenvoudig lijkt, besluiten we om niets uit te tekenen op de kaart, maar volgens het oleaat en ons kompas te lopen. Dit gaat goed. We checken al lopend bij iedere zijweg of dit correspondeert met de kaart. Aan het einde van de route gaat het even mis. We nemen een afslag te ver en komen bij Manege Het Oale Spoor, die we nog kennen van onze deelname aan de Strongmanrun in september 2012. Uiteindelijk zien we dat we aan de andere kant van de manege moeten zijn voor een opdracht. Hier moeten we een boomstam aan een stuk touw over een bepaald traject slepen. Dit is zo gefikst. Nu volgt een aantal coördinaten die we op de fiets mogen aanleggen. Sommige CP's  zijn best lastig te vinden, maar het lukt. Onderweg krijgen we nog een opdracht voor onze kiezen. We moeten via een met lint uitgezette route (hard)lopend volgen door zwaar terrein. Op een deel van de route moeten we een pittige boomstam meedragen, waarna we worden beloond met een CP. Dan via een zwarte mtb-route snel naar het wisselpunt.

De fiets even aan de kant en aan de voet van de Eelerberg. Een route overtekenen van een plaatje waarbij de schaalverdeling compleet anders was. Hardlopend het gebied de Eelerberg door waarbij er een tweetal CP's gescoord konden worden. De angst van Martijn wordt hier al waarheid: veel lopen in het begin waardoor de benen al behoorlijk "vol" raken. Liever een andere volgorde maar die keus is nú niet aan ons.

We gaan verder met de Fibonacciroute. 0112358132134 enz? 13 aanwijzingen waarvan je er 7 kon wegstrepen. Jullie zien allemaal dat je aanwijzing 1 tweemaal moet doen, daar werd Martijn dus ook na één keer fout fietsen weer aan herinnerd. Alsnog redelijk vlot deze route gevolgd tot aan het begin van de strippenkaart.

Bij de strippenroute bleek na drie splitsingen dat we de koplopers in zich hadden. Competitie vertaalde zich in gezamenlijke smart aangezien we beide een CP niet konden vinden op de plek waar hij ingetekend was. Na ongeveer 10 minuten zoeken besloten wij vrij snel door te gaan en de CP te laten voor wat het was. Tot onze verbazing hing de CP een kruising te ver en konden we vol goede moed door, hopende op nog een lange zoektocht voor de anderen. De strippenkaartroute ging over een 0-draadroute. Wanner je niet wist dat blauw 0 was en bruin fase dan kwam je echt niet ver?. Hier kwam de concurrentie ons alweer achterop! Vanaf de blauwe draad volgden we een bolletje-pijltje tot aan de peddelroute. Achteraf gezien was hier niet veel te halen maar toch blij dat we dit hebben volbracht! Peddelen tot aan het zoekplaatje, daar een CP pakken en doorgaan met een looproute.

Vanaf de kano waarmee we ook terug moesten kregen we een doorsteekroute voor onze kiezen waarbij een kompaskoers uitgezet moest worden vanaf een startpunt tot de volgende. Vanaf de doorsteekroute ging het over in een lintenroute waarbij vooral de ondergrond parten speelde. Alsof we in een moeras liepen met naaldhakken! Hier bleken de benen van Martijn al behoorlijk vol te raken. Na een paar duwtjes in de rug door Marco werd de kano weer gehaald en konden we vol gas terug.

Vanaf de kano weer opstarten op de fiets met de Memorie-route. Marco had op zijn diascherm een aantal foto's gezien die essentieel waren voor het halen van de CP's. In combinatie met de hint dat deze route van onder naar boven moest worden gedaan werden door ons alle CP's aangedaan. Vanaf de Memoriesroute vervolgden we met een Helikopter-route. Een aantal afstandspijlen die de richting aangaven. Snel uitmeten en in combinatie met een kompas doorfietsen.

Het einde van deze route was bij het punt "Z". Hier was geen jurypost. We wisten zeker dat we goed zaten maar de volgende route zou rennend volbracht moeten worden en telkens was er nog fietsbewaking en hier niet. Team JOOHAN was er ook en waren ook in twijfel. Martijn keek nog eens in het routeboek en zag dat de volgende deadline in het centrum van Nijverdal lag, 2 routes verder en slechts 25 minuten vanaf nu. Snel beslissen en twee routes laten schieten om de deadline te halen! Als een dolleman fietsten we kop over kop naar Nijverdal alwaar de deadline nipt werd gehaald.

Snel werden hier tussen het toegestroomde publiek de taken verdeeld. Marco zou gaan klimmen om een CP te halen in de kraanhindernis van Jochem Bruggink en Martijn zou een mogelijk verborgen aanwijzing najagen. We hadden namelijk op survivalrace.nl een aantal winkels als sponsor zien staan waarvan we dachten dat zij een CP zouden huisvesten. Martijn stormde de Livera binnen: "Hangt hier een CP?" antwoord: "nee, alleen bh's?"?

Op Marco's advies besloten we de hindernis niet te nemen. De tijd zou ons parten gaan spelen en wachten en klimmen naar 1 cp was wel duur? Ok, dan met een "omgekeerde route" verder naar Bakker Bart, daar hing dus wel een CP. Daarna naar de Formido alwaar we een stukje hout af moesten zagen. Ieders een stuk voor nog een CP. Hier komt het pijnlijkste momentje van Martijn. Marco heeft feilloos door dat de man met de hamer behoorlijk op Martijn aan het intimmeren is. Dit is het moment voor extra voeding, drinken en? het elastiek! Marco haalt het elastiek tevoorschijn. Dat betekent dat hij voorop loopt en Martijn aan een elastiek achter zich aansleept. Het elastiek is magisch! Met zijn ogen dicht kan Martijn het tempo van Marco evenaren maar enkel omdat hij telkens een rukje krijgt. Tussen het winkelend publiek knallen we naar het gemeentehuis waar Bilal Dumaz ons staat op te wachten bij een 25 meter lange hindernis, onderlangs!

Marco is diegene die hier geen moeite mee heeft en pept zijn maatje nog even op. Gehaald! Hierna stammetje oprapen en door! Met een behoorlijk stammetje op de nek van Marco lopen we verder naar de zijkant van het stadhuis. Alhier kiest Marco er (natuurlijk) voor om het ding doormidden te hakken. Martijn biedt nog aan om ook te hakken maar is blij dat het niet hoeft. Samen nemen we vervolgens beide delen op onze nek en lopen terug naar de Formido. Het eerste gedeelte lijkt Martijn hersteld maar dan slaat de kramp aan alle kanten toe. Door te gaan wandelen en stevig te drinken hopen we dat hij er door heen kan. Te vroeg in de race eigenlijk! Nadat we de stammetjes hebben ingeleverd gaan we door met een windstreken-route. Niet echt aan Martijn besteed maar Marco weet met zijn kompas helder de richting aan te geven tot aan de start van de historische route. Wat een ellendige route! Slecht 2 CP's op een route van 45 minuten. Het tempo is op momenten ver te zoeken. Martijn zoekt en Marco zet aan. Na 2 CP's besluiten we af te breken en direct door te fietsen naar 'Schuilenburg'. Een goede keuze! 2 Swing-overs en een stukje enteren levert ons een CP. De Rodereflector-route betekent dat je alleen de rode moest volgen en dus geen andere kleurtjes. Vrij eenvoudig hoewel we achteraf denken hier 1 CP te hebben gemist.

Nu wordt het- op z'n Twents ?" "krap an"! Nog enkele routes en we gaan al richting de laatste deadline!

We gaan middels de simpele route naar de start van de klokkenroute. Ook hier verwarring door de hints uit de stille briefing. Marco had de tijden helder en samen fietsten we pardoes weer naar het beginpunt! Huh? Verrek, slechts enkele meters vanaf het beginpunt was er een CP verstopt en moesten we 12 uur, dwz rechtsomkeer! Wonder boven wonder ging de klokkenroute foutloos en begonnen we aan de laatste route. Omdat we vanaf het begin hadden besloten extra tijd in te lassen voor de laatste hindernis zagen we nu kans om nog een extra CP te pakken in een akkerland. Ook nu was het Marco die weer een stukje hardlopen voor zijn rekening nam.

Samen bereikten we ruim op tijd de deadline voor de eindhindernis. Onze fietsen moesten ingeleverd worden en samen volbrachten we de laatste apenhang over de Regge. In een tijd van 7.27.20 wisten we 39 van de 46 CP's te verzamelen. Tot aan de prijsuitreiking bleef het spannend, de organisatie liet weinig los over de behaalde resultaten.
Groot was onze trots toen wij als winnaar naar voren werden gehaald! Beladen met lovende woorden en mooie prijzen sloten wij een gigantisch mooie sportprestatie af!

Dus

  • Tactiek: Wat doe je wel, wat doe je niet. Levert een CP punten op of kost hij tijd?

  • Techniek: Lopen, fietsen, kanoën, steppen, zwemmen, survivalrun, enz.

  • Kennis: De organisatie geeft mogelijk aanwijzingen of tips. Zowel op de website als in de briefing.

  • Kunde: Kun je kaartlezen, kompas gebruiken, coördinaten uitzetten, routevormen?


(Achteraf gezien hadden we die kraanhindernis er wel bij kunnen doen maar: "Who Cares!")




(Sport)Voeding

Naast gezonde voeding in het dagelijkse leven, hebben wij ontdekt dat sportvoeding een welkome aanvulling kan zijn voor, tijdens en na het sporten.  2 jaar geleden kwamen wij via een lezing van Henk-Jan Koershuis in contact met Sportvoedingwebshop.com. Henk-Jan en Gert zijn beide zelf erg enthousiaste sporters, die ons een eerlijk en duidelijk advies hebben gegeven op zowel gebied van sportvoeding als op het gebied van 'normale' voeding en training. Martijn heeft bijvoorbeeld met behulp van het artikel van Henk-Jan "Het voorkomen van spierkramp" een energierijk pakket samengesteld die hem, ondanks de trainingsachterstand door een rugblessure, met succes door de 8 uur heeft geholpen. We konden beide vrij snel onze gewone trainingen weer oppakken.

Voorafgaand aan een wedstrijd maken wij gebruik van het product carboloader om extra koolhydraten te stapelen. Een pastarijke maaltijd zorgt voor een goede basis. Voor een survivalrun van 2 uur, gebruiken we slechts 1 bidon 1 á 2 uur voorafgaand aan de wedstrijd. Voor een 8-uurs adventurerace gebruiken we 2 bidons op de dag vóór de wedstrijd en 1 bidon 's morgens voor de wedstrijd.

Tijdens een  langere race gebruiken we veelal een combinatie van isotone sportdrank (al dan niet met peptopro), energierepen en energiegels. De repen gebruiken we veelal voorin de wedstrijd. Gedisciplineerd eten is belangrijk om je energieniveau op peil te houden. Wij nemen minimaal 1 versnapering per uur, vanaf het begin van de race. Dus niet pas gaan eten als je trek begint te krijgen! We sturen hier elkaar op aan, we merken dat wanneer je echt diep gaat je niet denkt aan eten of drinken en juist dan is het zo belangrijk om voedingsstoffen tot je te nemen. Aan het einde van de race zijn de energie-gels aan de beurt en onze voorkeur gaat hierbij uit naar de gels die zonder water in te nemen zijn. Dit is gemakkelijker weg te werken tijdens het sporten. Tijdens kortere sportevenementen, moeilijke momenten in een lange race of in de finale van een lange race, hebben wij goede ervaringen met cafeïnehoudende producten, zoals energiegels met cafeïne en de 'Guarana'-buisjes van het Belgische merk 3-Action.

Na een wedstrijd of zware training belonen we onszelf met een heerlijke herstelshake. Het liefst rijkelijk gevuld met (bevroren) fruit.

En natuurlijk een goed glas pils op de overwinning ;-) !

Nederlands kampioenen Marco Haselbekke en Martijn Rikkerink

 

 


Meer nieuws

Triambla 2015
13-09-2015
AR Hardenberg
25-06-2015
Actie verlengd!
29-05-2015
Ssssstt...
07-03-2015
Dinxperloop
21-12-2014
Afscheid Mevlit
07-12-2014
Tri-Ambla 2014
15-09-2014
Dag 1 bouwen!
03-06-2014
Wesepe
07-04-2014
Klusdag!
08-03-2014
Oproep!
16-02-2014
Nieuwe website
07-02-2014
Tri-Ambla 2013
21-09-2013
PAR2013
03-06-2013